Een man van 35 jaar, met eigen bedrijf, gezin met 2 kleine kinderen komt binnen. Hij kijkt gespannen en benoemt: ‘ik zit vol in de stress.’
Het is een opstapeling van alles, maar voelt alsof ik geen kant meer op kan.. Ik ben constant bezig en alles irriteert me..’
We gaan samen op zoek naar de stressbron en hoe hij het in stand houdt..
Ik heb 6 hoepels vast en vraag hem hoeveel hoepels hij draaiende wil houden. Hij begint met 3. Steeds vraag ik: kan er nog een bij? ‘ja hoor’, zegt hij. Wat zichtbaar is binnen de oefening hoepels draaiende houden is dat meneer steeds akkoord gaat met een extra hoepel erbij. Hij rent in een hoog tempo heen en weer, hoofd gaat onrustig heen en weer, ademt hoog, staat gespannen voorover gebogen.
We staan na de ervaring stil bij hoe het voelde om dit te doen en hij benoemt dat dit hem een stressgevoel geeft.
En dit is wat hij herkent in het dagelijks leven. ‘Allerlei dingen vragen aandacht maar ik kom overal tekort. Ik blijf maar bezig en voel me constant geïrriteerd.’
Ik benoem: ‘wat opvalt is dat je overal ja opzegt. Je benoemde niet: ho zo is het genoeg, ik hoef geen hoepel meer…’
Hij slikt en is even stil. ‘Ja dat is precies wat ik lastig vind. Ik zeg bijna nooit nee… Ik vind dat heel lastig.’
We komen tot de conclusie dat dit een mooi aangrijpingspunt is voor de volgende keer.
Geschreven door Riemke Ruitenbeek