Jonge vrouw van 25 jaar, komt voor de 4e keer PMT. Op dit moment heeft ze veel lichamelijke klachten. Mevr. blijkt seksueel traumatische ervaringen meegemaakt te hebben waarbij ze dissocieerde van haar lichaam. Dit was haar overlevingsmanier om de pijn niet te hoeven voelen. Mevr. heeft verschillende relaties met mannen gehad waarbij ze over haar grenzen heen ging. Ze wilde zo graag dat iemand van haar hield dat ze er alles aan deed om maar zijn goedkeuring te krijgen. Uit de eerste paar sessies blijkt dat mevr. uit verbinding is met haar lichaam. Ze voelt haar lichaam nauwelijks en gaat steeds over grenzen in verschillende sportactiviteiten.
Vandaag maken we een symbolische lichaamstekening. Mevr. legt verschillende materialen neer die staan voor haar lichaamsdelen en welke associatie ze hierbij heeft.
Mevr. zegt: ‘ik weet niet echt wat ik moet pakken voor materiaal’.. Toch begint ze: ze labelt delen van haar lichaam als positief en waar ze dankbaar voor is en delen van haar lichaam als negatief. Sommige delen doen haar denken aan pijnlijke ervaringen van vroeger. Ze legt er verschillende emotiekaarten bij: spanning, onrust, pijn, machteloos, boos, dankbaar, enthousiast.
De lichaamstekening wordt steeds completer. ‘Met mijn handen ben ik heel blij mee, die staan voor mijn creativiteit en mijn liefde voor bakken. Ze legt ook in haar lichaam iets wat ze mist: kracht om nee te zeggen. ‘Dit heb ik al van jongs af aan niet geleerd. Mijn ouders moest ik altijd gehoorzamen. Als ik dat niet deed, dan kreeg ik klappen. Ik heb me dus altijd maar aangepast aan mensen..’ Bij haar buik legt ze een grote bal neer, dit staat voor alle emoties die vast in haar zitten en waar ze geen kant mee op weet te gaan. ‘Ik blijf altijd maar gewoon lief en aardig, maar van binnen voel ik me eigenlijk zo boos’.
Mevr. herkent dat het niet uiten van haar emoties, het niet luisteren naar haar lichaam zorgt dat ze haar pijn in stand houdt. Dit is de eerste stap naar aanwezig zijn bij de emotionele pijn die onder haar lichamelijke pijn ligt.
*naam is geanonimiseerd.
Geschreven door Riemke Ruitenbeek